Argentijnse tango ontstond in de negentiende eeuw aan de Rio de la Plata, voornamelijk in Buenos Aires (Argentinië) en Montevideo (Uruguay).  Daar vermengde de dans en muziek van nakomelingen van zwarte slaven zich met die van seizoenarbeiders en immigranten uit Europa  en van gaucho’s, Zuid-Amerikaanse cowboys, die op zoek naar werk naar de stad waren getrokken.

Al in de periode 1890-1900, toen ook de eerste tangomuziek van betekenis in Buenos Aires ontstond, gingen mensen 's avonds naar zaaltjes, cafés of bordelen, of gewoon naar een hoek van twee kruisende straten, om te dansen. In die begintijd waren het vooral de mannen die samen bepaalde danspassen bedachten en uitprobeerden, in stijlen die orillero of canvengue werden genoemd. Zij werden hierbij slechts begeleid door twee muzikanten met een gitaar, fluit of viool. Niet zelden leidde een tango tot ruzie en messentrekkerij.

Buenos Aires groeide enorm aan het begin van de 20e eeuw en het aantal mensen dat zich tot de tango voelde aangetrokken groeide mee. Muzikale ensembles werden talrijker, net zoals de dansgelegenheden. Er kwamen heuse zalen, waar men elke avond naar een milonga kon gaan. De muziek werd in die tijd altijd live uitgevoerd. Orkesten speelden avond aan avond. Ook de bandoneon had inmiddels zijn intrede gedaan en door de grote toeloop van het publiek moesten ook de orkesten groeien om gehoord te blijven worden, boven het geluid van pratende en dansende mensen. Er was namelijk nog geen elektronische versterking. Zo ontstond het orguesta tipica.

In de gloriejaren van de tango in Buenos Aires, de jaren 1930-1950 was tango een zeer belangrijk onderdeel van de eigen identiteit geworden. Men ging op zijn minst wekelijks een keer naar een milonga, maar ook de radio heeft hier een belangrijke rol in gespeeld.

Uit de Argentijnse tango is de ballroomtango ontstaan. Ondanks dat de twee dansen overeenkomsten hebben, zijn het twee verschillende dansen; ze verschillen onder andere van muziek en van karakter.]

Voordat de tango daadwerkelijk in Europa gedanst werd, heeft hij veel tegenstanders gehad, omdat de tango in sommige kringen gezien als  als een ordinaire, vulgaire dans werd gezien. In 1924 werd een gekuiste vorm van de tango in geheel Europa ingevoerd en ontstond de ballroomtango.

De ontstaansgeschiedenis en het pure, passionele en soms rauwe karakter van deze dans stelt bijzondere eisen aan de dansschoenen die hierbij het beste gedragen kunnen worden. De verschillende ondergronden waarop gedanst wordt stellen eisen aan het soort buitenzool, de uitstraling mag ook extravagant zijn en het typische voetenwerk maakt een perfecte pasvorm en voetondersteuning nodig. Wij adviseren u natuurlijk graag bij het vinden van de dansschoen die er is voor jouw Argentijnse tango!

Ga door naar onze webwinkel >
Ga door naar de volledige collectie met alle leveranciers >

Deel jouw passie voor stijldansen met ons >
Tips en weetjes bij het aankopen van dansschoenen >